Fot. Samsung
Kluczowym aspektem jest określenie, w którym miejscu ma docelowo stać pralka. W zależności od wybranego miejsca użytkownik będzie musiał bowiem przedłużyć elementy rur lub okablowania. To aspekt ważny, bowiem węże z elektrozaworami oraz przewody elektryczne i odpływowe mają określoną długość (nie należy ich samodzielnie przedłużać). Po ustaleniu i przygotowaniu odpowiedniego miejsca należy rozwinąć wąż doprowadzający wodę i przykręcić go do zaworu. Następnie należy przyłączyć rurę odpływową do kanalizacji. Przy montowaniu węża warto umieścić wlot do instalacji kanalizacyjnej na odpowiedniej wysokości, tak żeby w razie nieprzewidzianej sytuacji nie wystąpiło ryzyko zalania pomieszczenia. Można także stosować gumowe uszczelki, które minimalizują nieprzyjemny zapach. W gotowej instalacji możemy także przyłączyć pralkę do baterii zlewozmywakowej zintegrowanym przyłączem, choć należy pamiętać, że tego typu sposób przyłączenia uwidacznia prowadzenie rur. Może też kolidować z innymi elementami łazienki. Gdy w pomieszczeniu nie ma przygotowanego odpływu kanalizacyjnego, warto jest zmodyfikować syfon pod zlewem lub umywalką. Każdorazowo należy przestrzegać zaleceń i określonych odległości oraz wysokości.
CONCEPT PP6507; SAMSUNG WW70T552DAT; GORENJE WEI84BDS
Ostatnim etapem jest podłączenie pralki do energii elektrycznej. Pralka powinna być podłączona do uziemionego gniazdka sieciowego 230 V (16 A) za pomocą oryginalnego przewodu z uziemioną wtyczką. Jak wspomnieliśmy, nie należy stosować przedłużaczy. Jeśli producent wyposażył model w specjalne gumki izolująco-zabezpieczające podstawę pralki, warto z nich skorzystać. Nie tylko stabilizują pralkę, ale i zabezpieczają przed przedostawaniem się pod nią wody, kurzu czy brudów. Uszczelki tego typu są do nabycia w wybranych sklepach i serwisach fabrycznych. Warto też przewidzieć usytuowanie gniazda sieciowego. Nagminnym błędem jest sytuowanie go na ścianie bocznej lub za urządzeniami. Ważnymi kwestiami w wypadku pralek są ich prawidłowe przyłączenie do źródeł wody i energii oraz montaż. Dotyczy to wszystkich urządzeń pralniczych, a nie zawsze jest to takie proste, jakby się mogło wydawać.
Specjalna falista konstrukcja obudowy nie tylko zapewnia większą stabilność oraz niższy poziom wibracji, ale również sprawia, że urządzenie ciszej pracuje. To sprawia, że nie musimy obawiać się o głośność pracy sprzętu w godzinach wieczornych i nocnych. (Fot. Gorenje)
Nie bez znaczenia dla cichej pracy pralki jest jej odpowiednie ustawienie w pomieszczeniu, w którym ma pracować. Warto zadbać o właściwe wypoziomowanie urządzenia. Pralka nie powinna dotykać ściany ani znajdować się bardzo blisko niej, ponieważ podczas wirowania może o nią uderzać, a tym samym wytwarzać niepożądane dźwięki. Przydatnym dodatkiem mogą okazać się różnego rodzaju akcesoria antywibracyjne. Mogą to być specjalne maty lub po prostu podkładki czy nakładki na nóżki pralki – uniwersalne lub dopasowane do sprzętu danego producenta. Tego typu dodatki zapobiegają niepożądanym drganiom urządzenia podczas pracy, poprawiają stabilność ustawienia sprzętu, a tym samym zapobiegają przesuwaniu się pralki (co może mieć miejsce zwłaszcza podczas wirowania). Dodatkowo wpływają na zmniejszenie poziomu hałasu generowanego przez pralkę.
HISENSE WFQA7014EVJM; CONCEPT PP6308I; AMICA EWA2S714BKiSV
Pod względem pojemności, nierozerwalnie związanej z gabarytami urządzenia, pralki slim różnią się od swoich standardowych odpowiedników. Jednak biorąc pod uwagę jakość czy perforację bębna, nie ma tutaj większej różnicy między modelem slim a standardowym. Jakie są najpopularniejsze konstrukcje bębna w pralkach slim? W najbardziej zaawansowanych formach upodabnia się go do struktury plastra miodu, diamentu lub kropli wody. Perforacja bębna, jego odpowiednie ruchy, ich kierunek i współczynnik tarcia zapewniają skuteczne dopieranie plam. Mają także bezpośredni wpływ na końcowy efekt procesu prania – w tym ostateczny komfort prasowania. Co więcej, im lepszy i bardziej przemyślany bęben, tym większa efektywność i mniejsze zużycie, a więc zniszczenie, tkanin. Dobrej klasy pralka slim w porównaniu z tą z najniższych rejestrów technicznych może zapewnić nawet dwukrotnie dłuższą trwałość ubrań.
Do skutecznego prania i wirowania, tak w pralkach normalnogabarytowych, jak i wersjach typu slim, wydatnie przyczynia się specjalna struktura bębna. Jest ona często upodabniana do struktury np. plastra miodu, diamentu czy kropli wody.
Najbardziej zaawansowaną technicznie opcją, jaka może być dostępna w modelach typu slim o głębokości powyżej 50 cm, są panele z wyświetlaczem dotykowym. Wybór funkcji, opcji czy programu prania odbywa się w tym wypadku za pomocą dotknięcia odpowiednich ikon ukazujących się bezpośrednio na ekranie wyświetlacza. Zwykle na panelu sterowania liczba przycisków (oprócz przycisku włączenia pralki) zostaje zredukowana do minimum, ale za to umiejscowiony jest centralny wyświetlacz, dzięki któremu regulowane są wszelkie parametry pracy urządzenia. Można więc ustawić w sposób dotykowy temperaturę prania, optymalny program, a także regulację wirowania i inne opcje dodatkowe. Wspomniane opcje są często ze sobą łączone. Możemy więc spotkać pralkę z wyświetlaczem dotykowym, a jednocześnie kilkoma wskaźnikami diodowymi i pokrętłem sterowania (np. do wyboru programów prania).
Jakie jeszcze panele sterowania wykorzystywane są obecnie w pralkach slim? Często mamy do czynienia ze sterowaniem elektronicznym. Wykorzystywane są panele sterujące wyposażone w pokrętło, za pomocą którego odbywa się wybór niemal wszystkich opcji i programów oferowanych przez urządzenie. Innym popularnym rozwiązaniem jest panel elektroniczny z wyświetlaczem, na którym prezentowane są wszelkie konfigurowane przez użytkownika ustawienia sprzętu.
© 2024 InfoMarket