Standardowym wyposażeniem klimatyzatorów jest wygodny panel sterujący oraz pilot. (Fot. Adler)
Najlepiej, jeśli obliczy to projektant, ale można określić ją samemu w sposób przybliżony. Ułatwią to specjalne formularze opracowane przez firmy sprzedające klimatyzatory. Moc chłodnicza, jaką powinien mieć klimatyzator, zależy m.in. od wielkości pomieszczenia lub pomieszczeń, które będą chłodzone, stopnia ich nasłonecznienia, liczby okien i drzwi, rodzaju i grubości izolacji ścian oraz dachu. Istotna jest również liczba osób mieszkających na stałe w domu. W sposób bardzo przybliżony można obliczyć moc chłodniczą, stosując wskaźnik 30 W/ m3 kubatury pomieszczenia. Uwzględniając tylko powierzchnię pomieszczenia, przyjmuje się, że moc chłodnicza 1 kW wystarcza na schłodzenie lub ogrzanie około 10 m², lub powierzchnię mieszkania mnoży się razy 100 (dla standardowej wysokości 2,5 – 2,8 m). Na przykład pokój o powierzchni 30 m2 będzie wymagał ok. 3 kW mocy chłodniczej.
Inny sposób orientacyjnego policzenia zapotrzebowania na moc chłodniczą to przyjęcie założenia, że na 1 m2 potrzebna jest moc chłodnicza 80 – 150 W, a więc najmniejsze klimatyzatory o mocy 2 – 2,5 kW powinny ochłodzić pomieszczenie o powierzchni 15 – 30 m2. Takie wartości mocy chłodniczej mają klimatyzatory przenośne. Czynnikami, które wpływają na wyżej podany przelicznik, będą na pewno usytuowanie i wielkość okien. Jeśli są to okna od strony południowej lub zachodniej, powinniśmy zwiększyć moc klimatyzatora o 15 – 20 proc., jeśli izolacja ścian jest słaba, również warto wybrać mocniejszy klimatyzator. Także dla pomieszczeń mieszczących się bezpośrednio pod dachem, w szczególności do poddaszy i adaptowanych na pomieszczenia mieszkalne strychów, przyjmuje się, że należy zwiększyć moc klimatyzatora o ok. 30 proc. Aby ułatwić podjęcie decyzji zakupowej, producenci klimatyzatorów i dystrybutorzy bardzo często informują w specyfikacji urządzenia, do pomieszczeń o jakiej powierzchni lub kubaturze są one rekomendowane.
TECHNISAT Technipolar 1; TCL TAC-14CPB NZW; TROTEC PAC 2100 X
Niektórzy producenci klimatyzatorów podają wartość przepływu powietrza. Parametry ten informuje, jak dużo powietrza w ciągu godziny jest w stanie wydmuchać klimatyzator, np. 380 m3/h. Nie informuje on bezpośrednio o efektywności systemu chłodzenia, jednak daje obraz tego, jak sprzęt radzi sobie z dystrybucją powietrza w pomieszczeniu.
Dla użytkownika bardzo ważnym parametrem jest poziom głośności wytwarzany przez klimatyzację, który decyduje o komforcie użytkowania. Na etykiecie energetycznej wielkością określającą głośność jest poziom mocy akustycznej (ang. sound power level) w jednostce dB(A). Przy pomiarze wykorzystuje się częstotliwościową charakterystykę korekcyjną (A), która optymalizuje pomiar ze względu na charakterystykę słuchu człowieka. Hałas jest wytwarzany przede wszystkim przez wentylatory i sprężarkę. Dla przykładu poziom głośności na ulicy wynosi 70 dB(A), w bibliotece 40 dB(A), szept 20 dB(A). Poziom głośności na poziomie 30 dB(A) nie zakłóca snu. Zwiększa się w zależności od szybkości obrotów wirnika. Klimatyzatory przenośne zazwyczaj pracują z głośnością w zakresie 61 – 65 dB(A). Najcichsze są w trybie snu, w którym szybkość nadmuchu jest najmniejsza.
MESKO MS 7911; CONCEPT KV1000; TECHNISAT Technipolar 2 L
Jak wspomnieliśmy na samym początku, współczesne klimatyzatory nie muszą służyć tylko do chłodzenia pomieszczeń. Bardzo przydatna jest funkcja osuszania w zawilgoconych pomieszczeniach, np. piwnicach, lub w czasie remontów, np. malowanie. W czasie osuszania w zależności od wydajności urządzenia usuwają w ciągu doby od 17 do 24 l wody, która gromadzi się w specjalnym zbiorniku, zamiast tego można dołączyć rurkę i odprowadzać ją do zewnętrznego zbiornika. Poza sezonem sprzęt może więc sprawdzić się np. w pralni. Kolejnym z rozwiązań jest funkcja nadmuchu. W tym trybie klimatyzator nie chłodzi, działa jedynie sam wentylator, który wprawia w ruch masy powietrza. Klimatyzatory przenośne z czterema trybami pracy mają również funkcję ogrzewania. Może ona być przydatna do dogrzewania pomieszczeń w chłodniejsze dni, np. oranżerii zimą.
Pod kątem praktycznego użytkowania warto zwrócić uwagę na kółka transportowe i uchwyt, ponieważ przy dużej masie klimatyzatora przenośnego można go swobodnie przestawiać w dowolne miejsce, zazwyczaj przy oknie. Aby skutecznie działał, musi odprowadzać gorące powietrze poza pokój. Do tego celu służy rura elastyczna (1,5 m). Przeważnie jest umieszczona w oknie (najlepszy jest lufcik) lub pod parapetem wykonuje się specjalną szczelinę dopasowaną do końcówki odprowadzającej ciepłe powietrze. W sprzedaży są specjalne adaptery do okien przesuwnych lub osłony na okna uchylne z otworem dopasowanym do łącznika węża. Zalecane jest ustawienie klimatyzatora 50 cm od ściany, zasłon czy firan w celu zapewnienia odpowiedniej cyrkulacji powietrza.
SHARP UL-C09EA-W; CAMRY CR 7853; MESKO MS 7854
Skutkiem ubocznym działania klimatyzatora i osuszacza jest skroplona woda, która zbiera się w wewnętrznym zbiorniku. Kiedy zbiornik będzie pełny, na pulpicie włączy się kontrolka sygnalizująca konieczność jego opróżnienia. Jednocześnie sprężarka się wyłączy, zatrzymując proces chłodzenia. Wykorzystując otwór spustowy, można dołączyć rurkę i odprowadzać wodę na bieżąco, np. do większego zbiornika. Oczywiście, należy pamiętać o jego regularnym opróżnianiu. Co dwa tygodnie jest zalecane czyszczenie filtrów odkurzaczem lub umycie ich pod bieżącą wodą lub z detergentem. Szczegółowe porady dotyczące konserwacji konkretnego modelu klimatyzatora przenośnego dostępne są w instrukcji obsługi urządzenia.
Pamiętajmy o tym, żeby nie wylewać wody z klimatyzatora do ścieków. Co prawda, nie nadaje się ona do spożycia, ponieważ mogą znajdować się w niej zanieczyszczenia z powietrza, jednak jest kilka sposobów na jej alternatywne wykorzystanie, zwłaszcza w upalne dni. Może posłużyć np. do podlewania roślin doniczkowych lub ogrodowych, mycia auta, podłóg w domu lub szyb, a nawet do prasowania. Woda z klimatyzatora nie zawiera kamienia, więc świetnie sprawdzi się w żelazku.
© 2024 InfoMarket