Jak działa D-ILA?

System D-ILA (Direct-drive Image Light Amplifier) jest twórczo rozwiniętym przez JVC połączeniem systemów 3LCD i 3LCoS. Ten z kolei jest połączeniem płynnych kryształów (podobnie jak w LCD) i tranzystorów CMOS (Complementary Metal Oxide Semiconductor), które sterują poszczególnymi pikselami (komórkami ciekłokrystalicznymi). Odtwarzanie obrazu w projektorach D-ILA zaczyna się konwencjonalnie, tzn. od włączenia lampy projekcyjnej i uruchomienia cyfrowego odczytu filmu, np. z płyty Blu-ray. Białe światło z lampy ksenonowej lub UHP (rtęciowa – Ultra High Pressure) przechodzi przez kondensor, po czym przy pomocy luster dichroicznych wyodrębnia się z niego trzy składowe: R (czerwoną), G (zieloną) i B (niebieską). Przepuszcza się je dodatkowo przez osobne kondensory i uzyskuje strumienie równolegle biegnących fal światła RGB, które następnie po raz pierwszy polaryzuje się. Ta polaryzacja zmusza fale światła w każdym strumieniu do falowania w zgodnym kierunku (wszystkie amplitudy zgodne w przestrzeni). W systemie D-ILA, gdzie modulacji światła o kolorach RGB dokonuje się za pośrednictwem płynnych kryształów, postępuje się tak samo. Każda z trzech fal (RGB) trafia na „swój” przetwornik LCoS. Tu ujawnia się zasadnicza różnica między systemami D-ILA i LCD. Światło przechodzące przez warstewki (cząsteczki) płynnego kryształu jest odbijane z powrotem przez lustrzane podłoże silikonowe. Nie dałoby się tego zrobić bez szkodliwych interferencji (nałożenia) fal świetlnych w kryształach LCoS, gdyby nie użyto dla obu kierunków fal świetlnych spolaryzowanych prostopadle do siebie. Oczywiście, polaryzacji dokonuje się w środowisku optycznym. Powierzchnię odbijającą stanowi odpowiednio spreparowana warstewka aluminium na podłożu z krzemu. W zależności od napięcia poszczególnych tranzystorów CMOS mniej lub więcej światła przechodzi przez komórkę ciekłokrystaliczną. Komórka ciekłokrystaliczna i tranzystor CMOS stanowią jeden elementarny piksel (subpiksel). Subpiksele te są ciasno ułożonymi kwadratami. Światła wzmocnione i odbite z trzech przetworników LCoS są sumowane w specjalnym zespole pryzmatów służących do sumowania spolaryzowanych strumieni światła, zwanym przez twórców systemu PBS (Polarized Beam Splitter). To zsumowane światło przechodzi przez obiektyw rzutnika na ekran. Oczywiście, opisane procesy odbywają się na tyle szybko, że oko ludzkie widzi ruchome obrazy, jak na filmie wysokiej rozdzielczości.