Telewizor TCL Mini LED 4K 65C835, 144 kHz QLED, Google TV i systemem dźwiękowym Onkyo 2.1 z nagrodą EISA „Premium Mini LED TV 2022-2023”. (Fot. TCL)

Matryca 100/120 Hz, a nawet 144 Hz

W dużych ekranach znajdziemy telewizory 50/60 Hz. Telewizory wyższej klasy mają zwiększoną częstotliwość odświeżania matrycy do 100/120 Hz, co powoduje, że płynniej odtwarzają ruch na ekranie. W telewizorach 100/120 Hz można włączać układy redukcji smużenia i poprawy płynności ruchu. Tegoroczną nowością są telewizory 144 Hz bardzo dobre dla graczy, sportu i filmów akcji. Dzięki częstotliwości odświeżania 144 Hz, sygnał będzie przetwarzany w najlepszy sposób, niezależnie od tego, czy źródłem jest to sygnał 50 Hz, 60 Hz, 100 Hz, 120 Hz czy 144 Hz.

Do eliminowania zjawiska smużenia (nieostrych konturów), towarzyszącego np. piłce nożnej, tenisowej, golfowej, można wyszukać w menu funkcję upłynniacza ruchu.

Podobnie jest z eliminowaniem zjawiska judera, czyli skokowego poruszania się obiektów w filmach realizowanych kamerami rejestrującymi obraz z szybkością 24 kl./s. korygowanie smużenia jest wynikiem stosowania różnych technik: zwiększania częstotliwości odświeżania obrazu z dodatkowymi klatkami, wygaszania podświetlenia (Local Dimmingu), skanowania podświetlenia i innych technik udoskonalających płynność ruchu obiektów na ekranie telewizora o różnej skuteczności w zależności od modelu.

Jedynym sposobem sprawdzenia skuteczności działania opisywanych układów jest oglądanie dynamicznych scen, np. piłki tenisowej, przewijanych napisów, które pozwolą ocenić skuteczność zastosowanych układów. W większości telewizorów można je wyłączać, co na pewno pozwoli ocenić ich skuteczność działania. Zwiększanie częstotliwości odświeżania obrazu może powodować, że ruch obiektu jest za płynny i wydaje się zbyt naturalny, co powoduje, że mamy do czynienia z tzw. efektem teatru telewizji (oderwanie postaci od tła). Aby go zminimalizować, należy dostosować poziom aktywności systemu, wybierając go z minimum 3 poziomów aktywności poprawy płynności ruchu.

HISENSE 65U7HQ

Procesor – silnik w telewizorach

Każdy wyświetlacz o dużej rozdzielczości jest wyposażony w procesor obrazu, jednak tylko najlepsze procesory i ich algorytmy przetwarzają sygnały wideo tak, aby mogły zachować wszystkie niuanse i detale zawarte w materiale źródłowym, żeby obraz był najlepszej jakości. Ze względu na technikę Ultra HD i funkcje smart TV zwiększają się wymagania dotyczące mocy obliczeniowej procesorów. Liczba rdzeni jest zależna od liczby zadań, jakie mają wykonywać. W tańszych telewizorach procesory mają dwa, droższe cztery rdzenie. Procesor obrazu przetwarza także wszystkie sygnały wideo do nominalnej rozdzielczości wyświetlacza (skalowanie obrazu), realizuje funkcje poprawiające jakość obrazu, usuwa zniekształcenia spowodowane konwersją i przesyłaniem sygnału wideo. Każda z firm ma własne układy przetwarzania sygnału TV na obraz i poprawy jego jakości.

Największe wymagania dotyczące mocy obliczeniowej dotyczą telewizorów 8K, w których stosowane są algorytmy sztucznej inteligencji. Najnowsze procesory stale analizują przesyłane sygnały, aby poprawić jakość obrazu oraz dźwięku. Dzięki algorytmom głębokiego uczenia procesor wykrywa różnice między twarzami, tekstem i innymi elementami o wielu szczegółach, a następnie koryguje każdy element obrazu, poprawiając jego jakość.

LG 86NANO763QA, 86 – calowy NanoCell 4K z procesorem α7 Gen5 AI, z funkcją AI Sound Pro (Virtual 5.1.2 Up-mix). (Fot. LG)

Dźwięk – dodatkowe wrażenia

Telewizory mają coraz lepszy dźwięk w systemach audio. Szczególnie to słuchać w telewizorach o dużych ekranach gdzie można zamontować system składający się z kilku głośników. W ich opracowywaniu biorą udział takie marki jak Onkyo, Harman Kardon. Także przetwarzanie dźwięku przez algorytmy ze sztuczną inteligencją umożliwia uzyskanie dźwięku przestrzennego nawet dla filmów z Dolby Atmos, czy uzyskanie efektu dźwięku poruszającego się za obiektem. W tańszych telewizorach można skorzystać z opcji wirtualnego dźwięku przestrzennego 5.1 przy wykorzystaniu głośników telewizora (system DTS Virtual:X).

LG 86QNED813QA

Telewizor z system Linux, Android TV czy Google TV?

Decydując na zakup telewizora z dużą przekątną możemy wybrać telewizor z różnymi systemami operacyjnymi, które dla użytkowników różnią się wyglądem menu i szybkością działania i liczbą funkcji.

Wiele marek oferuje telewizory z różnymi systemie operacyjnymi. Do wyboru są telewizory z systemem operacyjnym Linux, danego producenta np. Tizen – Samsunga czy webOS – LG, ViDAA – Hisense, Saphi – Philips, My Home Screen – Panasonic, ISIO – TechniSat, które są dostępne tylko w tych markach i Android TV dostępny na wielu telewizorach. Przykładem telewizorów z systemem operacyjnym Linux są tańsze model Hitachi, Toshiba i Hisense. System operacyjny Linux OS daje możliwość opracowania menu z wyglądem charakterystycznym dla danej marki. Telewizory linuxowe są szybsze w działaniu, np. przy przełączaniu kanałów czy uruchamianiu aplikacji, ale oferują dostęp do mniejszej liczby aplikacji.

Dostęp do wielu mediów znacznie skomplikował obsługę telewizora. Znając swoje preferencje dotyczące korzystania z różnych mediów, warto sprawdzić, jak wygląda interfejs użytkownika i zarządzanie nim w telewizorze. Jak szybko następuje przełączanie źródeł zewnętrznych multimediów, kanałów TV, uruchamianie aplikacji, sterowanie pilotem i komendami głosowymi. Interfejs użytkownika tworzy się w oparciu o system operacyjny nazywany także platformą. Interfejs i funkcje smart w zależności od marki są jednak nieco inne, choć część dostępnych aplikacji powtarza się u niektórych producentów.

Możliwość oglądania zasobów wideo ze smartfona na dużym ekranie dzięki funkcji Chromecast to dodatkowy argument za korzystaniem z systemu Android TV. Smartfon łączy się bezprzewodowo z telewizorem po Wi-Fi.

Można wybierać czy daną aplikację ze sklepu Google Play instalować na telewizorze czy na smartfonie. Jeżeli korzystamy z aplikacji np. Netfix, na smartfonie, strumieniowanie filmu nie zostanie przerwane, gdy zadzwoni telefon.

TECHNISAT TechniVista 75

Google TV zastępuje Android TV

W tym roku Android TV pojawił się po raz pierwszy w nowej odsłonie graficznej i funkcyjnej, jako Google TV, na początek w telewizorach Sony i TCL a modele z Android TV wersja 11 będą aktualizowane do wersji Google TV. Dotychczas w smartfonach i telewizorach stosowano te same nazwy i numerację wersji systemu Android TV. Dla użytkownika telewizora Google TV to nowa nakładka na Android TV. Jej celem jest nie tylko zmiana wizualna głównego ekranu, ale spełnienie nowych oczekiwań i wymagań klientów. Wprowadzane zmiany w Google TV mają ułatwić zarządzanie domową rozrywką.

Google TV zmienia filozofię korzystania z rozrywki. Dawniej na głównym ekranie menu telewizora były pokazywanie ikony aplikacji. Pojawienie się coraz większej liczby serwisów z bogatą ofertą filmową, muzyczną czy gier oraz możliwość oglądania telewizji na żywo w sieci spowodowało konieczność udoskonalenia wyszukiwania zarządzania multimediami. Przede wszystkim postawiono na szybszy i logiczny układ do wyszukiwania filmów i rekomendacji. Na głównym ekranie pojawiły się nowe kategorie wzorowane na popularnych serwisach VoD: Live, Movie, Biblioteka, Aplikacje, Rozrywka dla dzieci.

W Google TV, jeśli będziemy poszukiwać konkretnego filmu, nie musimy się zastanawiać, w jakiej aplikacji zainstalowanej na telewizorze i w jakiej kategorii się znajduje. Wystarczy zapytać asystenta o tytuł filmu, który przeszuka za nas zainstalowane w telewizorze aplikacje. Jeśli nie znajdzie, poszuka w Internecie.

HISENSE 120L9G-A12

Głos zastępuje pilota

Nowe możliwości wyszukiwania informacji i obsługę telewizora daje sterowanie głosowe. Za pomocą sterowania głosowego można łatwo włączyć/wyłączyć odbiornik TV, zmienić kanał, zwiększyć lub zmniejszyć głośność, włączyć wybraną aplikację lub przeszukiwać sieć internetową.

Polecenia głosowe telewizor odbiera na dwa sposoby: przy użyciu mikrofonu w wbudowanego w ramę telewizora lub mikrofonu w pilocie. Oprócz fabrycznych komend można też wprowadzić własne komendy do pamięci telewizora.

Wybierając telewizor z dużym ekranem warto zapoznać się dokładnie z ich funkcjami, ponieważ droższe umożliwiają dodatkowo obsługę domowych urządzeń.

Toshiba 75U6863DG

Oszczędzajmy wzrok

Przy długim oglądaniu telewizji (np. meczu tenisowego) powinniśmy zwrócić uwagę na wyświetlacze z funkcją oszczędzającą wzrok. Ciągły kontakt z różnymi wyświetlaczami, które emitują światło niebieskie (High Energy Visible Light – HEV) może być szkodliwy dla oczu. Światło niebieskie samo w sobie jest zjawiskiem naturalnym, wytwarza je Słońce. Dawkowane z umiarem działa bardzo pozytywnie, m.in. korzystnie wpływa na naszą koncentrację i dobre samopoczucie. Szkodliwy jest, niestety, jego nadmiar. Może przysporzyć problemów zdrowotnych: spowodować zapalenie spojówki czy rogówki lub przyczynić się do powstawania zespołu suchego oka, a nawet doprowadzić do zwyrodnienia plamki żółtej, chociaż obecne standardy dla wyświetlaczy urządzeń elektronicznych dopuszczają promieniowanie światła niebieskiego na poziomie 50 proc. Producenci telewizorów zapewniają jego bezpieczną emisję, czego potwierdzeniem są stosowne certyfikaty. Na przykład ekrany LG OLED emitują go tylko 30 proc., większy poziom mają wyświetlacze QLED, także zgodny z normami.