Cięcie ręczne i elektryczne

Różnorodne przecinarki do glazury to wyposażenie praktycznie każdego glazurnika – zarówno amatora, jak i profesjonalisty. Ręczne przycinarki składają się z blatu, prowadnic, uchwytu zintegrowanego z nożem i łamaczem oraz dokładnych przymiarów. Kółko tnące wykonane z węglika spiekanego tworzy rysę na płytce w miejscu, w którym płytka jest łamana. Modele ręczne, w porównaniu z elektrycznymi, praktycznie nie powodują powstawania kurzu, a w dodatku są ciche. Należy jednak pamiętać, że mają ograniczone zastosowanie.

Nadają się przede wszystkim do cięcia płytek o gładkiej powierzchni. Tańsze konstrukcje ręcznych przecinarek to proste urządzenia, często pozbawione innowacyjnych rozwiązań technicznych. Sprawdzą się głównie przy pracy z miękkimi płytkami o niewielkich rozmiarach. Wraz ze wzrostem twardości płytek, ich rozmiarów czy natężenia pracy warto zastanowić się nad wyborem sprzętu bardziej zaawansowanego, który może mieć możliwość regulacji i eliminowania luzów czy wreszcie wymiany naturalnie zużytych elementów.

Przecinarki mają różne gabaryty. Wybierając sprzęt, najlepiej zdecydować się na taką, w której będzie możliwe przecięcie maksymalnie dużych rozmiarów płytki. Taki model będzie nieco droższy, ale za to bardziej uniwersalny. Warto również zwrócić uwagę na to, jak skonstruowana jest prowadnica przecinarki. Cięcie płytek wymaga płynnych ruchów. Istotne jest, aby prowadnica była łożyskowa. Dodatkowym atutem ręcznej przycinarki do glazury jest amortyzowany blat. Rozwiązanie to zmniejsza ryzyko ukruszenia płytki podczas łamania.

Elektryczne przycinarki wyglądem przypominają pilarki tarczowe do cięcia drewna. Droższe modele mogą być chłodzone wodą. Specjalny przewód doprowadza wówczas ciecz do tarczy, co dodatkowo ogranicza zapylenie i polepsza skuteczność cięcia. Niektóre modele przecinarek umożliwiają cięcie płytek pod kątem do 45° (w karo). Dodatkowym atutem modeli elektrycznych jest fakt, że możemy dokonywać cięcia materiału zarówno na sucho, jak i na mokro.