Suszenie i przechowywanie drewna

Kiedy drewno znajdzie się już na posesji, należy zadbać o odpowiednie miejsce do jego przechowywania. Pamiętajmy, że drewno musi wyschnąć. Palenie w piecu czy kominku mokrym szczapami przynosi więcej szkody niż pożytku. Takie drewno ciepła daje niewiele, dużo jest tylko dymu i nieprzyjemnego zapachu.

Uwaga! A by drewno uzyskało odpowiedni, niewielki poziom wilgotności powinno się suszyć ok. 12–18 miesięcy, a niektóre gatunki drzew liściastych potrzebują do tego nawet 2 lat.

Jeśli chcemy nieco przyspieszyć ten proces, dobrze jest je pociąć na krótkie, maksymalnie 30-centymetrowe kawałki. Dobrze jest dostosować wielkość polan do wielkości kominka czy pieca, w którym będziemy nimi palić. Tu znów niezbędne będą odpowiednie narzędzia: piła łańcuchowa lub ręczna oraz stabilny kozioł, a następnie do łupania siekiera rozłupująca lub mechaniczna łuparka do drewna. Dotychczas najpopularniejszym narzędziem wykorzystywanym do przygotowywania opału była siekiera, lecz praca taka wymaga znacznego wysiłku i może być uciążliwa, zwłaszcza gdy ilość drewna przeznaczonego do obróbki jest znaczna. Łuparki nie są może szczególnie popularne, ale z pewnością będą zyskiwać sobie coraz więcej zwolenników, ponieważ zdecydowanie ułatwiają i przyspieszają pracę. Jest to kategoria maszyn przeznaczona do specyficznego zastosowania. Docelową grupą odbiorców są właściciele domków wyposażonych w kominki lub kotły centralnego ogrzewania opalane drewnem. Łuparki do drewna pozwalają znacznie skrócić czas pracy i oszczędzić siły. Na rynku znaleźć można różne konstrukcje, wyróżniające się odmiennymi parametrami roboczymi i wydajnością. Pod względem konstrukcji spotkać się można z dwoma typami: łuparkami hydraulicznymi i stożkowymi.

Łuparki hydrauliczne polecane są zarówno amatorom, jak i profesjonalistom. Dzielą się na dwa główne typy konstrukcji: poziomą i pionową. Konstrukcje poziome w większości przeznaczone są do przydomowego użytku przy niezbyt dużym obciążeniu i małej średnicy rozłupywanych kłód drewna. Konstrukcyjną podstawą tego typu urządzenia jest solidna rama ze stali. Do niej przymocowany jest silnik elektryczny wraz z pompą hydrauliczną i innymi mechanizmami pomocniczymi. U góry urządzenia znajduje się łoże wraz z suwadłem i klinem rębaka. W łożu umieszcza się polano, następnie po uruchomieniu stopa suwaka dociska drewno do klina, rozłupując je. Suwak przesuwany jest za pomocą siłownika hydraulicznego o podwójnym działaniu. Ciśnienie generowane jest przez pompę hydrauliczną napędzaną bezpośrednio silnikiem elektrycznym.

Najczęściej stosowane są silniki komutatorowe prądu przemiennego zasilane jednofazowo ze standardowego gniazdka 230 V.

Zasilanie tego typu pozwala zastosować silniki o mocy do 3000 W. Powyżej tego pułapu używa się silników trójfazowych. Przy doborze łuparki warto o tym pamiętać, gdyż nie każdy budynek zaopatrzony jest w przyłącze trójfazowe.

Silniki trójfazowe stosowane są też do napędu łuparek pionowych. Ich zaletą jest wygodna pozycja podczas pracy. Odpowiednio ustawiona maszyna nie zmusza nas do schylania się w celu umieszczenia w niej drewna. W tym wypadku suwak umieszczony pionowo porusza się w pozycji góra-dół, a klin rębaka umieszczony jest na jego końcu. Wszystkie mechanizmy umieszczone są w nieruchomej części ramy. Ważnym elementem łuparki pionowej są łapy, utrzymujące kłodę drewna w pozycji pionowej. Łuparki hydrauliczne mają ściśle określone w specyfi kacji maksymalne wymiary obrabianej kłody drewna. Istotne są długość i średnica pniaka.

Sterowanie odbywa się za pomocą dźwigni rozdzielacza hydraulicznego i włącznika załączającego silnik elektryczny napędzający pompę. Łuparki stożkowe wyróżniają się odmienną konstrukcją od powyższych typów maszyn. Tu czynnikiem oddziałującym na drewno jest obrotowy świder o właśnie stożkowym kształcie, który „wgryzając” się w kłodę drewna, rozrywa ją na części. Taka łuparka wymaga nieco większego wkładu pracy. Każdorazowo kłodę należy odpowiednio ustawić, nakierowując ją na stożek. Nie spotkamy tu hydraulicznego siłownika i pompy.

Świder napędzany jest bezpośrednio z silnika elektrycznego bądź pośrednio przez przekładnię pasową. Moc silnika zależna jest od średnicy świdra, jednak z reguły nie przekracza 6 kW. Zaletą łuparek świdrowych jest brak ograniczeń co do maksymalnej średnicy łupanego drewna. Istotna jest za to długość, bowiem w większości maszyn tego typu odległość między świdrem a podstawą, o którą opiera się drewniana kłoda, jest stała i nie ma możliwości jej regulacji.

Łuparka świdrowa jest też bardzo prosta w obsłudze. Wystarczy wcisnąć przycisk uruchamiający silnik i już można pracować. Pamiętać jednak należy o kwestii bezpieczeństwa i nie zbliżać rąk do pracującego świdra.

Przygotowane drewno należy odpowiednio przechowywać. Miejsce do tego przeznaczone powinno być zadaszone, możliwie suche i zapewniające odpowiednią wentylację, a drewno ułożone luźno i odizolowane od podłoża. Jeśli nie mamy przygotowanej do tego celu drewutni lub wiaty, dobrym miejscem do przechowywania jest południowa ściana domu. Za stosem drewna należy pozostawić szczelinę wentylacyjną o szerokości 5–10 cm.