Środki ochrony dla pilarzy

Odpowiednia odzież ochronna jest niezbędna, zwłaszcza dla profesjonalistów. Pozwoli ona uniknąć szeregu wypadków oraz urazów. Na te narażone są zwłaszcza nogi.

Spodnie dla pilarzy wykonane są ze specjalnych wielowarstwowych materiałów zgodnych z wymaganiami PN- -EN 381-5:2000. Wykorzystana w nich wkładka antyprzecięciowa ma za zadanie zatrzymać łańcuch pilarki. W zależności od użytego materiału łańcuch może się też ślizgać po jego powierzchni i nie będzie w stanie go spenetrować albo włókna przeciętego materiału będą owijać się wokół łańcucha, a następnie koła napędowego i przerw jego pracę. W zależności od wytrzymałości można wyróżnić trzy klasy ochrony spodni, zależne od prędkości łańcucha tnącego:

• klasa 1 – 20 m/s;
• klasa 2 – 24 m/s;
• klasa 3 – 28 m/s.

Występują trzy wzory spodni ochronnych dla pilarzy. Wzór „A” ma pełną ochronę przeciw przecięciom z przodu oraz wstawki ochronne po zewnętrznej stronie lewej nogawki i wewnętrznej stronie prawej nogawki. Szerokość wstawki to 5 cm. Wzór „B” powiększa strefę chronioną o dodatkową wstawkę ochronną o szerokości 50 mm po wewnętrznej stronie lewej nogawki. Wzór „C” ma pełną ochronę wokół nogawek, jest rekomendowany dla użytkowników mniej doświadczonych, rzadko pracujących z pilarkami.

Idąc dalej w dół, kolejny istotny element zestawu ochronnego to obuwie antyprzecięciowe. Przede wszystkim powinno ono zapewniać komfort oraz stabilność. Stad też duży bieżnik i podeszwa antypoślizgowa. Wkładki antyprzecięciowe zabezpieczają, oczywiście, przed pracą łańcucha tnącego. Dodatkowe udogodnienia, na jakich może zależeć użytkownikowi, to wodoodporność, łatwy system sznurowania, możliwie przewiewna budowa, możliwość zamontowania kolców w podeszwie czy podeszwa antyprzebiciowa i ochronniki palców.

Zgodnie z PN-EN 381-7:2002 występują dwa wzory rękawic przeznaczonych do pracy z pilarkami łańcuchowymi. Rękawice wzoru „A” są pięciopalcowe i nie stosuje się w nich żadnej ochrony przed przecięciem w palcach bądź kciuku. Ich zastosowanie jest uzasadnione, gdy w czasie pracy niezbędny jest swobodny ruch palców. Wzór „B” to rękawice pięciopalcowe lub jednopalcowe. Stosuje się w nich ochronę przed przecięciem łańcuchem pilarki tak jak we wzorze „A” oraz w grzbietowej części palców oprócz kciuka. Zapewniają największy zakres ochrony. Podobnie jak w wypadku spodni oznaczone są jedną z trzech klas o podanych wyżej parametrach odporności.

Kaski dla pilarza występują w ostrzegawczych dla otoczenia kolorach pomarańczowym lub czerwonym. Dzięki temu są łatwo widoczne w miejscu pracy. Wykonywane są z tworzywa sztucznego, które powinno być lekkie, wytrzymałe i zabezpieczone przed promenowaniem UV, przez które tworzywo może utracić właściwości. Czas użytkowania kasku wynosi maksymalnie 4 lata. Na spodzie kasku znajdziemy datę jego produkcji.

Pożądane cechy kasku to, oczywiście, skuteczna wentylacja i dobre dopasowanie, które zapewnią komfortową pracę. Wraz z kaskiem stosuje się ochronniki słuchu. Ich zdolność tłumienia jest oznaczana w trzystopniowej skali: H – 31 dB(A), M – 23 dB(A), L – 15 dB(A). Jak największa izolacja akustyczna nie jest niezbędna, ponieważ może być męcząca dla użytkownika i ogranicza jego zdolność do słyszenia sygnałów ostrzegawczych.

Jako osłonę twarzy stosuje się siatki metalowe lub plastikowe, które powinny szczelnie przylegać do daszka kasku. Kask może być wyposażony w sprzęt radiokomunikacyjny.

Kurtka robocza może być wyposażona we wkładki antyprzecięciowe zgodne z poziomami normy PN-EN 381. Warto zwrócić uwagę na takie cechy jak jaskrawy kolor czy pasy odblaskowe, które zapewnią lepszą widoczność podczas pracy w lesie. Oprócz tego jej krój powinien być możliwie wygodny i przewiewny, aby praca była komfortowa. Przydatne będą również duże kieszenie, np. do przechowywania smartfona lub krótkofalówki.

Wyposażenie ochronne pilarza