Mopy parowe

Codzienne zabrudzenia na płytkach, panelach czy parkietach szybko wyczyścimy za pomocą mopa parowego. Skutecznie czyści on powierzchnię, a przy okazji odświeża ją i dezynfekuje.

Większość nowoczesnych mopów parowych ma przy tym funkcję rozprowadzania detergentu, a niektóre modele łączą tradycyjną, pionową konstrukcję z wyjmowanymi, niezależnymi i zarazem przenośnymi czyścikami. Mopy parowe wyglądem przypominają odkurzacze pionowe typu handstick (trzyma się je i porusza nimi przy użyciu rączki). Dzięki ruchomej głowicy z odpowiednią nakładką z materiału lub szczotki z włosiem idealnie radzą sobie z niemal każdym rodzajem zabrudzeń.

Rodzaje mopów parowych

Prezentowane w tym rozdziale urządzenia działają na bardzo podobnych zasadach jak parownice czy czyściki parowe. W zależności od modelu i konstrukcji inaczej jednak w yglądają ich obsługa oraz sama budowa.

Pierwsze z nich, klasyczne, służą jedynie do czyszczenia podłóg bądź dywanów. Nie można ich w żaden sposób zdemontować lub zmienić trybu czyszczenia, co możliwe jest w mopach wielofunkcyjnych. Dzięki t ym drugim z kolei możemy już znacznie więcej. Po zdemontowaniu korpusu, w którym znajduje się generator pary, możemy używać go jako ręcznego czyścika parowego (stąd nazwa mopa „2 w 1”, lub w zależności od liczby zastosowań, np. „12 w 1”). Co ważne, są one dużo bardziej funkcjonalne dzięki możliwości zastosowania wymiennych końcówek, umożliwiających czyszczenie różnego rodzaju powierzchni (w porównaniu do zwykłego mopa, który jest przeznaczony głownie do mycia podłóg).

Jeszcze inną konstrukcją jest mop łączący nie tylko wytwarzanie pary, ale też odkurzanie. Takie urządzenie wyposażone jest w pojemnik na zanieczyszczenia sypkie, a także ściereczki z mikrofibry, umożliwiające mopowanie podłóg twardych, i świetnie sprawdzi się w warunkach domowych.

Jak działają i jak są zbudowane?

Najważniejszym elementem jest korpus mopa. Jak zaprezentowaliśmy na zdjęciach, jest on zwykle podłużny i ma opływowy kształt – tak, aby po czyszczeniu można było go postawić we wnęce, szafie lub w kuchni i aby nie zajmował zbyt wiele miejsca. Korpus mopa z jednej strony łączy się z przewodem przyłączeniowym, z drugiej z głowicą odpowiedzialną za usuwanie zabrudzeń. W jego wnętrzu umieszczony jest generator pary, odpowiadający za jej wytwarzanie, oraz zbiornik na wodę.

W zależności od produktu zbiornik ma różną pojemność i może być wykonany z różnych materiałów. Standardowo jest to dobrej jakości tworzywo sztuczne, rzadziej stal nierdzewna. Bardzo często jest on tak umieszczony w korpusie, aby przez cały czas pracy był widoczny w nim aktualny poziom wody. Dzięki temu użytkownik może na bieżąco kontrolować jej ilość i uzupełniać w razie potrzeby.

Ważna głowica

Mop parowy czyści za pomocą głowicy. Ten element urządzenia jest różnie nazywany przez producentów, jednak zazwyczaj to właśnie on jest określany jako „mop”. Najczęściej ma ona trójkątny kształt, który ułatwia dotarcie pary do trudno dostępnych miejsc.

Na rynku dostępne są także modele mające kształt prostokąta oraz wyposażone w dodatkowe końcówki. Sama głowica powinna zostać przymocowana do korpusu w sposób ruchomy, tak, aby można było nią obracać o 360°. Musi być wykonana z solidnych komponentów i na ten element należy zwrócić szczególną uwagę.

Spryskiwacz zapachowy

Konsumenci, którzy nie lubią zapachu pary wodnej i wrażenia unoszącej się przez jakiś czas po myciu podłogi swoistej wilgoci, mogą skorzystać z modeli z opcją spryskiwania detergentem. Do małego, dodatkowego zbiornika należy wlać środek i tzw. „plujką” podawać go tuż przed głowicą. Dystrybucja środka możliwa jest dzięki przyciskowi umieszczonemu razem z przyciskiem pary w uchwycie urządzenia.

Warto pamiętać jednak, że jeśli w mieszkaniu jest dziecko, zdrowsze dla niego, ale także dla nas, jest używanie wyłącznie pary wodnej do czyszczenia podłogi. Zabawki rozrzucone po podłodze mogą być narażone na kontakt z substancjami, których cząstki finalnie trafić mogą do ust dziecka.

Nakładki – najlepiej z mikrofibry

Najważniejszym elementem głowicy są specjalne ściereczki, najczęściej wykonane z mikrofibry. To one jako jedyny element urządzenia mają bezpośredni kontakt z czyszczoną powierzchnią. Materiał powinien być wykonany z dobrej jakości tkaniny, przepuszczającej parę wodną i dobrze zbierającej zanieczyszczenia. Nakładki powinny być także bardzo miękkie, tak, aby nie porysować podłóg czy paneli, zwłaszcza że oprócz mycia nakładki nadają się także do polerowania podłóg. Materiał powinien być także dobrej jakości, aby podczas czyszczenia nakładka nie zahaczała nitkami wystających elementów.

Samo zakładanie i ściąganie z głowicy ściereczek z materiału jest bardzo szybkie i proste. Albo są one wyposażone w gumkę ułatwiającą ich nakładanie na głowicę, albo w określony sposób zawija się je na szczotce czyszczącej lub zamyka w specjalnych zatrzaskach. Oczywiście, nakładki z mikrofibry można prać w pralce.

Ważne parametry mopów parowych

Pierwszym z nich jest przede wszystkim moc, wahająca się między 1500 a 1800 W. Wpływa ona na sprawność nagrzewania i tworzenia pary, ale nie powinna mieć kluczowego znaczenia przy wyborze (skupić się należy na jakości i funkcjonalności urządzeń).

Duże znaczenie dla użytkownika ma pojemność zbiornika. To od niej zależy, jak długo urządzenie będzie pracować bez konieczności dolewania wody. Najczęściej mopy parowe mają pojemność ok. 1 l. Dolna granica to 350 ml, górna 800 ml. Wielkość zbiornika wpływa nie tylko na długość pracy urządzenia, ale także na masę, która nie może być zbyt duża. Lekki, ważący ok. 3 kg mop jest bardziej mobilny i łatwiej jest nim manewrować i przenosić go. Ciśnienie w takich modelach wynosi ok. 5 bar, a temperatura grzania to ok. 110–120 °C. Obsługa mopów parowych jest bardzo prosta. Wystarczy nalać wodę do zbiornika w korpusie, odczekać kilkadziesiąt sekund lub kilka minut (w zależności od modelu) i można rozpocząć mycie, aktywując parę przyciskiem w uchwycie.