Standardy kart pamięci

Karty pamięci jako jedne z pierwszych zaczęły wykorzystywać pamięć flash NAND. Przez lata na rynku przewinęło się kilka standardów kart. Różniły się one pojemnością, szybkością zapisu i odczytu, rozmiarami oraz przeznaczeniem. Obecnie jednak wyróżniamy kilka podstawowych standardów kart, które przystają do współczesnych możliwości i wymagań.

Najdłużej dostępne na rynku są Compact-Flash, wykorzystywane głównie w lustrzankach cyfrowych. Ich zalety to duża szybkość zapisu oraz możliwość tworzenia nośników o bardzo dużej pojemności. Z racji tego, że są wykorzystywane przez profesjonalnych fotografów, nieraz w bardzo trudnych warunkach, są dostępne w wersjach o zwiększonej odporności. Mogą np. pracować na dużym mrozie (do nawet -25 °C) i są odporne na wilgoć. Ich prędkość jest oznaczana na dwa sposoby. Niektórzy producenci podają ją po prostu jako wartość w MB/s, inni stosują wartość liczbową i mnożnik, np. 533x. Co to oznacza? Wystarczy pamiętać, że 100x jest równoważne 15 MB/s, tak więc 200x będzie oznaczało 30 MB/s. Wartości rosną wprost proporcjonalnie, więc wystarczy zastosować proste równanie. Duża szybkość zapisu jest bardzo istotna zwłaszcza dla fotografów, którzy chcą np. zapisywać zdjęcie w trybie fotografii seryjnej w dużej rozdzielczości i formacie RAW, a także podczas nagrywania wideo. Karty CF mogą być oznaczane logotypem VPG (Video Performance Guarantee) – przykładowe oznaczenie VPG-65 gwarantuje, że karta pozwala na zapis materiału wideo o przepływności 65 MB/s. Karty CF bazują na interfejsie PATA, którego maksymalna przepustowość dla kart wykorzystujących standard UDMA7 wynosi 167 MB/s. Rozwinięciem tego standardu są karty CFast wykorzystujące magistralę SATA. Umożliwia to osiągnięcie większych szybkości, np. do 300 MB/s w wypadku SATA 2.

Zdecydowanie popularniejsze są karty Secure Digital. Podstawowe to: SD, SDHC i SDXC. SD i SDHC są także dostępne w dwóch pomniejszonych wariantach: mini i mikro. Szybkość zapisu jest określana w klasach, gdzie jedna klasa to 1 MB/s. Klient spotka się z kartami klasy 2, 4, 6 i 10. W bardziej wydajnych kartach szybkość zapisu jest określana w klasie UHS-I, UHSI- -II lub V – tak duże szybkości dotyczą przede wszystkim zapisu wideo w dużej rozdzielczości (nawet 8K) czy wideo nagrywanego w 360° w wypadku kart zgodnych ze standardem V90 czy V60. W wypadku najwydajniejszych kart producent najczęściej bezpośrednio na opakowaniu informuje się o ich wydajności. O tym, jaka klasa szybkości gwarantuje określoną wydajność informujemy w tabeli. Poszczególne rodzaje kart różnią się pojemnością. Karty SD mają pojemność do 2 GB, SDHC – od 4 GB do 32 GB, a SDXC – 64 GB i więcej, nawet do 1 TB. Warto zaznaczyć, że urządzenia z czytnikami SDXC i SDHC są zgodne wstecz i obsługują poprzednie wersje nośników. Karty SD są popularnymi nośnikami stosowanymi w aparatach cyfrowych, kamerach, a w pomniejszonej wersji (microSD) w smartfonach i tabletach. Co więcej, zastosowanie karty pamięci jest również doskonałym sposobem, by rozszerzyć pamięć np. ultrabooka, który ma wbudowany niewielki dysk SSD, lub tabletu z małą ilością wbudowanej pamięci. Karty SD mają wbudowany przełącznik pozwalający na ograniczenie możliwości zapisu oraz edycji plików. Wkrótce na rynku pojawią się również specjalne karty pamięci rekomendowane do smartfonów i instalowania na nich aplikacji mobilnych i ich danych. Będą one oznaczone symbolem App Performance Class 1 (A1). Minimalne wymagania dla karty pamięci sklasyfikowanej w tej kategorii to szybkość na poziomie przynajmniej 10 MB/s oraz minimalna liczba operacji wejścia-wyjścia (IOPS) na poziomie 1500 na sekundę dla odczytu i 500 na sekundę dla zapisu danych. Jednym z nowszych standardów kart pamięci jest XQD, wykorzystujący do komunikacji magistralę PCI Express. Dzięki temu standard ten pozwala na osiągnięcie maksymalnej szybkości zapisu na poziomie nawet 1000 MB/s (teoretyczny transfer dla specyfikacji XQD 2.0 wspierającej PCI Express 3.0). W praktyce dostępne są na rynku nośniki pracujące z szybkością zapisu 400 MB/s. Z nośników XQD korzystają najbardziej zaawansowane lustrzanki cyfrowe i kamery wideo. Są niezbędne np. w profesjonalnych lustrzankach fotografujących w szybkich trybach seryjnych.

Kolejnym z popularnych standardów jest Memory Stick. Został opracowany przez firmę Sony i jest stosowany tylko w jej urządzeniach, takich jak kamery, aparaty czy telefony komórkowe. Również występuje w kilku wersjach: Duo, Pro Duo, Pro-HG Duo HX, Micro Mark2. Ta ostatnia jest wariantem pomniejszonym, przeznaczonym do takich urządzeń jak telefony komórkowe. Karty w wersji Duo oferują pojemność poniżej 2 GB, w związku z czym warto się nimi interesować tylko wtedy, gdy urządzenie nie jest zgodne z nowszymi formatami. Memory Stick Pro Duo mają pojemność od 2 do 32 GB, a szybkość zapisu wystarcza do rejestrowania filmów w rozdzielczości Full HD. Dla najbardziej wymagających użytkowników przeznaczone są karty Pro-HG Duo HX o pojemności od 8 do 32 GB, a ich szybkość jest czterokrotnie większa niż poprzednich. Ograniczona liczba urządzeń wykorzystujących ten standard oraz mniej korzystne ceny niż konkurencyjnego SD sprawiają, że sens wykorzystania nośników Memory Stick jest tylko wtedy, gdy narzuca je posiadane urządzenie.

Oprócz wymienionych standardów spotkać można jeszcze karty MMC i xD. Mają one jednak niewielką pojemność i szybkość zapisu. Ich kupno jest uzasadnione tylko wtedy, gdy urządzenie nie wykorzystuje innych standardów kart.