Klasyfikacja pyłów

Pył stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia każdego użytkownika elektronarzędzi. Niestety, przez wiele lat zagrożenia te były bagatelizowane, często z powodu nieznajomości norm i niewiedzy z tego zakresu. Na szczęście dziś jest to uregulowane restrykcyjnymi przepisami o bezpieczeństwie i higienie pracy, a renomowani producenci sprzętu prowadzą wiele działań szkoleniowych, mających na celu przekazanie rzetelnych informacji na ten temat.

Pyły klasyfikowane są według wartości MAC (z ang. maximum allowable concentration – maksymalne dopuszczalne stężenie). Wartości te oznaczają maksymalne dopuszczalne stężenie pyłu na stanowisku pracy wyrażone w mg/m³, które nie powoduje uszczerbku na zdrowiu w wypadku pracy przez ok. 8 godzin dziennie. Im mniejsza wartość MAC, tym bardziej szkodliwy jest pył. W międzynarodowej normie EN/IEC 60335-2-69 (załącznik AA) odkurzacze są podzielone na trzy klasy: L (z ang. low – niski), M (z ang. medium – średni) i H (z ang. high – wysoki), w zależności od rodzaju pyłu i jego koncentracji na stanowisku pracy. Poszczególne kraje UE określają, który rodzaj pyłu wymaga odkurzacza danej klasy. Rozróżnienie to obowiązuje dla całego systemu odsysania, nie tylko dla filtrów. To, który system będzie odpowiedni dla danego użytkownika, zależy głównie od tego, z jakimi materiałami pracuje.

L – maksymalny współczynnik przepuszczania pyłu poniżej 1 proc. Ten rodzaj zanieczyszczeń jest charakterystyczny dla branży stolarskiej i drobnych prac remontowo-budowlanych. Zalicza się tu proste i niegroźne pyły, które powstają w gospodarstwach domowych, oraz takie materiały jak piasek, żwir i ziemia.

M – maksymalny współczynnik przepuszczania pyłu poniżej 0,1 proc. Mają go bardzo groźne dla zdrowia pyły powstałe przy szlifowaniu drewna, materiałów drewnopochodnych, podkładów, wypełniaczy, betonu, gipsu, farb, lakierów. Opróżnianiem i konserwacją tego rodzaju odkurzaczy mogą zajmować się tylko odpowiednio przeszkolone osoby, wyposażone w odpowiednie środki ochrony osobistej.

H – maksymalny współczynnik przepuszczania pyłu poniżej 0,005 proc. Klasa ta przeznaczona jest do pracy w ekstremalnie trudnych warunkach, w których powstają pyły rakotwórcze oraz zawierające zarazki chorobotwórcze pochodzące z azbestu, pleśni, sztucznych włókien mineralnych, waty szklanej, kadmu, niklu i ołowiu.

W prawodawstwie europejskim wyróżnia się jeszcze jedną oddzielną kategorię pyłów – pyły palne. Zalicza się do nich materiały powstałe przy obróbce aluminium, cynku, sadzy, papieru i lakierów proszkowych. Podstawą/normą określającą zasadnicze wymagania dotyczące odsysania pyłów palnych o klasach wybuchowości ST1, ST2 i ST3 w strefie 22 jest dyrektywa ATEX 94/9/EG Parlamentu Europejskiego i Rady Europy.