Budowa a zasady działania

Najważniejszymi elementami klasycznych modeli są śmigło, a także silnik i wirnik.

Silnik wprowadza w ruch łopatki (śmigła), które obracając się, tworzą podmuch. Dzięki temu, że przyspieszany jest ruch cząsteczek powietrza, działanie urządzenia odbieramy jako schładzanie powietrza. Nic bardziej mylnego. Wentylatory nie schładzają, a jedynie przyspieszają ruch powietrza. Wirujące cząsteczki dają wrażenie chłodu, który tak doceniamy w upalne dni. Warto pamiętać, że większość modeli śmigłowych jest umieszczona w specjalnej obudowie. Jest to jeden z warunków bezpiecznego użytkowania. Im z większą prędkością obracają się śmigła, tym bardziej niezbędne jest zabezpieczenie.

Ciekawą propozycją są modele kieszonkowe, mające śmigła nieprzekraczające 5 cm długości. Wśród klasycznych wentylatorów można spotkać modele biurkowe, ścienne, stojące i sufitowe. Pierwsze z nich mają śmigła o długości od kilkunastu do nawet 30 cm i służą do wentylacji przestrzeni w odległości ok. 2–3 m. Modele ścienne można zamontować w łazience lub kuchni, a stojące postawić praktycznie wszędzie, gdzie jest stabilna powierzchnia i wystarczająco dużo miejsca. Najbardziej zaawansowane są wentylatory sufitowe, mające największą rozpiętość śmigieł, których liczba wynosi od dwóch od sześciu. Ich zaletą jest to, że działając, nie wzniecają kurzu. Najczęściej są sterowane pilotem lub za pomocą sznurka.

Inaczej działają modele bezśmigłowe. Silnik, znajdujący się w podstawie, zapewnia dużą stabilność całej konstrukcji. Powietrze jest zasysane przez silnik, a następnie wypuszczane przez szczelinę i wpędzane w ruch wirowy. Powietrze znajdujące się wokół urządzenia jest zasysane, przetwarzane, a następnie wydmuchiwane przez szczelinę jako jednolity strumień. Dzięki pierścieniowej obudowie oraz konstrukcji w kształcie skrzydła strumień ten jest dodatkowo wzmacniany. Modele bezśmigłowe są pozbawione kratek i łopatek, dzięki czemu łatwo je czyścić.